برای فروشندگان، تامین مالی وام مسکن خریدار می تواند فروش خانه را بسیار آسان تر کند. در دوران رکود بازار املاک و مستغلات، و زمانی که اعتبار تنگ است، خریداران ممکن است تامین مالی فروشنده را ترجیح دهند. علاوه بر این، فروشندگان می‌توانند انتظار داشته باشند که برای ارائه منابع مالی حق بیمه دریافت کنند، به این معنی که احتمال بیشتری دارد که قیمت درخواستی خود را در بازار خریدار دریافت کنند.

محبوبیت تامین مالی فروشنده همراه با تنگنای کلی بازار اعتبار افزایش و کاهش می یابد. در مواقعی که بانک‌ها ریسک گریز هستند و تمایلی به وام دادن به سایر وام گیرندگان ندارند، تامین مالی فروشنده می‌تواند خرید خانه را برای افراد بیشتری ممکن کند. تامین مالی فروشنده نیز ممکن است فروش خانه را آسان تر کند. برعکس، زمانی که بازارهای اعتباری سست هستند و بانک ها مشتاقانه پول وام می دهند، تامین مالی فروشنده جذابیت کمتری دارد.

مشکل اصلی خریداران این است که تقریباً مطمئناً سود بیشتری نسبت به وام مسکن با نرخ بازار از یک بانک می پردازند. موسسات مالی انعطاف بیشتری در تغییر نرخ بهره با ارائه وام های غیر متعارف دارند. در درازمدت، سود بالاتر عرضه شده توسط فروشنده می تواند پس انداز حاصل از اجتناب از هزینه های بسته شدن را از بین ببرد. خریداران همچنان باید توانایی خود را برای بازپرداخت وام نشان دهند.

مانند هر خرید ملکی، آنها همچنین هزینه جستجوی عنوان را پرداخت می کنند تا مطمئن شوند که سند به طور دقیق شرح داده شده است و هیچ گونه اجباری ندارد. سایر هزینه‌هایی که ممکن است مجبور شوند برای بررسی هزینه‌های نظرسنجی، تمبر اسناد و مالیات بپردازند. برخلاف بانک‌ها، فروشندگان کارکنانی از کارمندان ندارند که به تعقیب پرداخت‌های معوق و ثبت اخطارهای سلب حق مالکیت اختصاص داشته باشند.

دادگاه ممکن است خریدار را به بازپرداخت این هزینه ها محکوم کند، اما اگر خریدار ورشکسته باشد، این موضوع اهمیتی ندارد. اگر فروشنده همچنان بر روی ملک رهن دارد، احتمالاً بند سررسید فروش یا بند واگذاری دارد. این بندها مستلزم بازپرداخت کامل وام مسکن فعلی در هنگام فروش ملک است. همه اینها همچنین به این معنی است که هر دو طرف باید از وکلای باتجربه املاک برای تهیه اسناد و مدارک برای بستن معامله استفاده کنند و مطمئن شوند که همه احتمالات پوشش داده شده است.

ماهیت ابزارهای تامین مالی پذیرش‌شده در بازار سرمایه

یکی از اهداف کلان بازار سرمایه، افزایش نقش بازار سرمایه در تامین مالی فعالیت‌های مولد اقتصادی است. با هدف رفع نیازهای مالی دولت و بنگاه‌های اقتصادی و نیز پاسخگویی به تقاضای سرمایه‌گذاران، بستر پذیرش و معامله انواع ابزارهای تامین مالی در بازار سرمایه کشور ایجاد شده است.

ابزارهای تامین مالی فروشنده پذیرش‌شده در بازار سرمایه از لحاظ ماهیت در دسته‌های زیر قرار می‌گیرند:

۱- اوراق بهادار از نوع حق مالی مانند سهام عادی

۲- اوراق بهادار مبتنی بر حق مالی مانند صندوق های سرمایه گذاری قابل معامله در بورس

۳- اوراق بهادار با درآمد ثابت مانند اوراق مشارکت و گواهی سپرده

۴- ابزارهای مالی ترکیبی (صکوک) مانند صکوک مرابحه، صکوک استصناع، صکوک اجاره

۵- دارایی‌های جایگزین مانند صندوق زمین و ساختمان و صندوق پروژه

انواع روش‌های تامین مالی

تامین مالی از طریق گواهی سپرده مدت‌دار ویژه سرمایه گذاری

تامین مالی از طریق اوراق مرابحه (صکوک مرابحه)

تامین مالی از طریق اوراق استصناع (سفارش ساخت)

تامین مالی از طریق اوراق اجاره (صکوک اجاره)

تامین مالی از طریق صندوق زمین و ساختمان

تامین مالی از طریق صندوق پروژه

تامین مالی از طریق اوراق مشارکت

 دارایی‌های موضوع انتشار اوراق اجاره می‌تواند زمین، ساختمان و تأسیسات، ماشین‌آلات و تجهیزات و وسایل حمل‌ونقل باشد. انواع اوراق اجاره عبارتند از:

الف) اجاره به شرط تملیک: در پایان مدت اجاره، مالکیت دارایی به مستأجر منتقل می‌گردد.

ب) اجاره با اختیار فروش: در پایان مدت اجاره، موجر اختیار دارد که در صورت تمایل، دارایی را با قیمت تعیین‌شده به مستأجر بفروشد.

نتیجه گیری

در این مقاله به نکاتی درباره تامین مالی فروشنده و یک سری موارد مرتبط با کار حسابداری توضیح دهیم. با به انتها رسیدن این مطلب، شما بینندگان عزیز می توانید برای مشاهده و خواندن دیگر مقالات در این زمینه به صفحه مقالات مراجعه کنید. و همچنین  در ادامه مطالب بعدی بیشتر درباره موضوعات خاص مشاغل و مطالب مرتبط با حسابداری صحبت خواهیم کرد با ما همراه باشید.