با توجه به اینکه حسابداری یک رشته جامع است و توضیح رضایت بخش از طریق هر تعریفی دشوار است در اینجا با توجه به توابع، شاخه ها، مزایا، محدودیت ها و مبانی حسابداری در این بخش  قصد داریم تا نیاز به حسابداری اهداف حسابداری بپردازیم:
۱) برای نگهداری سوابق سیستماتیک: حسابداری برای نگهداری یک پرونده سیستماتیک از تراکنش های مالی مانند خرید کالا، فروش کالا، دریافت های نقدی و پرداخت های نقدی انجام می شود. سابقه سیستماتیک دارایی ها و بدهی های مختلف کسب و کار نیز باید حفظ شود
۲) برای تعیین اثر خالص عملیات تجاری یعنی سود یا زیان کسب و کار: بدانید که هدف اصلی تجارت کسب سود است و تاجر بسیار علاقه مند به دانستن همین موضوع است. ثبت مناسب درآمدها و هزینه ها تهیه حساب سود و زیان (صورت درآمد) را تسهیل می کند. حساب سود و زیان سود به دست آمده یا زیان متحمل شده توسط شرکت تجاری در یک دوره خاص را نشان می دهد.
۳) برای تعیین وضعیت مالی کسب و کار: تاجر نه تنها به دانستن نتایج عملیاتی علاقه دارد، بلکه علاقه مند است وضعیت مالی کسب و کار خود را بداند، یعنی در کجا قرار دارد. به عبارت دیگر، او می‌خواهد بداند چه زمانی کسب‌وکار به دیگران بدهکار است و چه چیزی در مالکیت آن است و چه اتفاقی برای سرمایه‌اش افتاده است که آیا سرمایه افزایش یافته یا کاهش یافته یا ثابت مانده است. ثبت سیستماتیک دارایی‌ها و بدهی‌های مختلف تهیه صورت‌هایی را که به عنوان «ترازنامه» (صورت وضعیت) شناخته می‌شود، تسهیل می‌کند که به این سؤالات پاسخ می‌دهد.
۴) ارائه اطلاعات حسابداری به اشخاص ذینفع: به جز مالکان، اشخاص مختلفی مانند مدیریت، بانک، بستانکاران، سازمان های مالیاتی و غیره علاقه مند به اطلاع از شرکت تجاری هستند. ، سیستم حسابداری باید اطلاعات مورد نیاز را ارائه دهد. موقعیت مالی 

۱) شناسایی : حسابداری به معاملات و رویدادهای مالی مربوط می شود که باعث تغییر در موقعیت منابع (یا ثروت) شرکت تجاری می شود. چنین تراکنش‌هایی باید ابتدا شناسایی شوند، زمانی که رخ می‌دهند. دشوار نیست زیرا، مدرکی در قالب قبض یا رسید (به نام کوپن) وجود خواهد داشت. با کمک این قبوض و رسید، شناسایی یک معامله آسان است.

۲) اندازه گیری شده : این معاملات باید بر حسب پول اندازه گیری یا بیان شوند، اگر قبلا انجام نشده باشند. عموماً این مشکل پیش نخواهد آمد، زیرا بیانیه اثبات معامله را بر حسب پول بیان می کند. به عنوان مثال، اگر ده کتاب با نرخ تومان خریداری شود. هر کدام ۲۰، سپس صورتحساب به مبلغ ۱۰۰۰ تومان تهیه می شود. ۲۰۰. اما اگر رویدادی را نتوان به صورت پولی بیان کرد، در حوزه حسابداری قرار نمی گیرد.

۳) ثبت : معاملاتی که شناسایی و اندازه گیری می شود باید در دفتری به نام مجله یا در یکی از زیرمجموعه های آن ثبت شود.

۴) طبقه بندی شده : معاملات ثبت شده باید با توجه به گروه بندی معاملات با ماهیت مشابه در یک مکان طبقه بندی شوند. کار طبقه بندی در یک کتاب جداگانه به نام دفتر انجام می شود. در دفتر کل برای هر اقلام حساب جداگانه ای باز می شود تا تمامی تراکنش های مربوط به آن به یک مکان آورده شود. به عنوان مثال، تمام پرداخت های حقوق به حساب حقوق و دستمزد آورده می شود.
۵) خلاصه کردن : ثبت و طبقه بندی بسیاری از معاملات منجر به انبوهی از داده های مالی می شود. بنابراین، لازم است این داده ها به صورت دوره ای (حداقل یک بار در سال) به شکل معنادار و معنی دار خلاصه شوند. خلاصه به صورت حساب سود و زیان انجام می شود که سود حاصله یا زیان متحمل شده را نشان می دهد و ترازنامه که وضعیت مالی را نشان می دهد.
۶) تجزیه و تحلیل : نتایج خلاصه باید مورد تجزیه و تحلیل، تفسیر (توضیح انتقادی) قرار گیرد و به افراد ذینفع ابلاغ شود. اطلاعات حسابداری عموماً در قالب یک “گزارش” مخابره می شود. سازمان‌های بزرگ معمولاً گزارش‌های چاپی را ارائه می‌کنند که به آن حساب‌های منتشر شده می‌گویند.

حسابداری، همانطور که امروزه می شناسیم، طی قرن های متمادی در واکنش به شرایط متغیر اقتصادی، اجتماعی و سیاسی تکامل یافته است. توسعه حسابداری مدرن تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله انقلاب صنعتی، رشد شرکت های بزرگ مانند شرکت ها، معرفی حسابرسی اجباری شرکت ها، مقررات قانونی، تأسیس سازمان های حرفه ای مانند مؤسسه حسابداران خبره جهانی در سراسر کشورها ، توسعه اقتصادی و پیشرفت های فناوری بوده است. منجر به افزایش مقیاس عملیات تجاری و ظهور شکل سازمانی شرکت شده است.

این امر عملکرد مدیریت را پیچیده تر و پیچیده تر کرده است. این عوامل بر اهمیت حسابداری افزوده و شاخه های خاصی از حسابداری را به وجود آورده است. در زیر شاخه های مهم حسابداری به اختصار توضیح داده شده است:

حسابداری مالی:
هدف این شاخه از حسابداری نگهداری سوابق معاملات و رویدادهای مالی است به طوری که:
الف) نتیجه خالص عملیات تجاری (سود یا زیان) در طول یک دوره حسابداری قابل تعیین است.
ب) وضعیت مالی (دارایی ها، بدهی ها و وضعیت سرمایه) کسب و کار در پایان دوره قابل بررسی است. و
ج) اطلاعات مالی مرتبط را می توان در اختیار مدیریت و سایر اشخاص ذینفع قرار داد.

حسابداری بهای تمام شده:
هدف از حسابداری بهای تمام شده تجزیه و تحلیل مخارج است تا بهای تمام شده هر محصول، عملیات، خدمات و غیره را مشخص کند. قیمت یک مقاله چیزی نیست جز بهای تمام شده به اضافه مقدار معینی از سود. تا زمانی که هزینه مشخص نباشد، قیمت را نمی توان به طور منطقی ثابت کرد. حسابداری بهای تمام شده نه تنها در تعیین هزینه ها بلکه به مدیریت در کنترل هزینه ها کمک می کند.

حسابداری مدیریت:
هدف حسابداری مدیریت کمک به مدیریت در اتخاذ تصمیمات خط مشی منطقی و ارزیابی تأثیر تصمیمات و اقدامات آن است. نمونه هایی از این تصمیمات عبارتند از: تصمیمات قیمت گذاری، تصمیمات مخارج سرمایه و غیره. این شاخه از حسابداری در درجه اول به ارائه اطلاعاتی می پردازد که ممکن است برای مدیریت در چنین تصمیم گیری مورد نیاز باشد. در این دوره فقط به حسابداری مالی می پردازیم.

حسابداری بخشی از سیستم اطلاعاتی یک سازمان است که شامل داده های مالی و غیر مالی است. حسابداری فرآیند شناسایی، اندازه گیری و انتقال اطلاعات اقتصادی است تا امکان قضاوت و تصمیم گیری توسط استفاده کنندگان از اطلاعات را فراهم کند. هدف اصلی حسابداری ارائه اطلاعات به کاربران است. حسابداری همچنین برای انجام برخی تعهدات اجتماعی گسترده مورد نیاز است زیرا اطلاعات حسابداری توسط تعداد زیادی از افراد مانند مشتریان، کارمندان، سرمایه گذاران، طلبکاران و دولت استفاده می شود. موقعیت مالی 

در اینجا به مزایای یک سیستم حسابداری می پردازیم :
۱) جایگزین حافظه:
از آنجایی که کلیه رویدادهای مالی در دفاتر ثبت می شود، نیازی به اتکا به حافظه نیست. دفاتر حسابداری به عنوان سوابق تاریخی عمل خواهند کرد. هر گونه اطلاعات مورد نیاز در هر زمان را می توان از این سوابق دریافت کرد.
۲) کنترل دارایی ها را فراهم می کند:
حسابداری اطلاعاتی را در مورد مانده وجوه نقد در دست و بانک، موجودی کالاهای در دست، مبلغ دریافتنی از طرف های مختلف، میزان سرمایه گذاری در دارایی های مختلف دیگر و غیره ارائه می دهد. اطلاعات مربوط به این موارد به مالک کمک می کند. (ها) و مدیریت برای استفاده از دارایی ها به بهترین شکل ممکن.
۳) تهیه صورت های مالی را تسهیل می کند:
با کمک اطلاعات موجود در سوابق حسابداری، صورت های مالی یعنی حساب سود و زیان و ترازنامه را می توان به راحتی تهیه کرد. این اظهارات تاجر را قادر می سازد تا از نتیجه خالص کسب و کار در طول یک دوره حسابداری و وضعیت مالی آن مطلع شود.
۴) نیازهای اطلاعاتی را برآورده می کند:
اشخاص ذینفع مختلف مانند مالکان، مدیریت، وام دهندگان، بستانکاران و غیره اطلاعات لازم را در فواصل زمانی مکرر دریافت می کنند که به آنها در تصمیم گیری کمک می کند.
۵) مطالعه تطبیقی ​​را تسهیل می‌کند:
صورت‌های مالی تهیه‌شده شرکت را قادر می‌سازد تا موقعیت فعلی خود را با وضعیت گذشته خود و با سازمان‌های مشابه مقایسه کند. این به آنها کمک می کند تا نتایج مفیدی بگیرند و عملکرد آن را بهبود بخشند. موقعیت مالی 
۶) مدیریت را از طرق مختلف کمک می کند:
شناسایی دلایل سود به دست آمده یا زیان متحمل شده امکان پذیر است. شناسایی دلایل به انجام اقدامات لازم برای افزایش بیشتر سود یا جلوگیری از ضرر کمک می کند. اطلاعات حسابداری همچنین به برنامه ریزی و کنترل فعالیت های کسب و کار کمک می کند.
۷) کتمان کلاهبرداری یا سرقت مشکل است:
کتمان کلاهبرداری، سرقت و غیره مشکل است، زیرا چک خودکار در قالب تراز دوره ای دفاتر وجود دارد. علاوه بر این، در سازمان های بزرگ، کار ثبت سوابق بین افراد زیادی تقسیم می شود. به طوری که احتمال ارتکاب کلاهبرداری به حداقل می رسد.
۸) امور مالیاتی:
دولت مالیات های مختلفی مانند حقوق گمرکی، مالیات غیر مستقیم، مالیات فروش و مالیات بر درآمد وضع می کند. نگهداری صحیح سوابق حسابداری به حل و فصل امور مالیاتی با مقامات مالیاتی کمک خواهد کرد.
۹) تعیین ارزش تجارت:
در صورت فروش یک شرکت تجاری، سوابق حسابداری به تعیین ارزش تجارت کمک می کند.

اطلاعات حسابداری توسط طرف های مختلفی استفاده می شود که بر اساس چنین اطلاعاتی درباره سودآوری و سلامت مالی یک تجارت قضاوت می کنند.

بنابراین، دانستن محدودیت های حسابداری ضروری است. موقعیت مالی 
این موارد به شرح زیر است:

۱) معاملات و رویدادهایی را که جنبه مالی ندارند ثبت نمی کنند. از این رو. آنها تصویر کاملی را نشان نمی دهند زیرا حقایقی مانند کیفیت منابع انسانی، مجوزهای در اختیار، مزیت موقعیت مکانی، تماس های تجاری و غیره جایی در دفاتر حساب نمی یابند.
۲) داده ها ماهیت تاریخی دارند. حسابداران بهای تمام شده تاریخی را به عنوان مبنای ارزیابی و گزارش کلیه دارایی ها و بدهی ها اتخاذ می کنند. آنها ارزشهای فعلی را منعکس نمی کنند، کاملاً ممکن است اقلامی مانند زمین و ساختمان ارزش بسیار بیشتری نسبت به آنچه در ترازنامه ذکر شده است داشته باشند.
۳) حقایق ثبت شده در صورت های مالی به شدت تحت تأثیر قراردادهای حسابداری و قضاوت های شخصی است. از این رو، آنها تصویر واقعی را فاش نمی کنند. در بسیاری از موارد، ممکن است از برآوردها برای تعیین ارزش اقلام مختلف استفاده شود. به عنوان مثال، بدهکاران بر اساس قابلیت وصول پذیری، موجودی ها بر اساس بازارپذیری و دارایی های ثابت بر اساس عمر کاری مفید برآورد می شوند. همه این تخمین ها به طور مادی تحت تأثیر قضاوت های شخصی هستند.
۴) داده های ارائه شده در صورت های مالی برای تحلیل و تصمیم گیری مناسب ناکافی است. این فقط اطلاعاتی در مورد سودآوری کلی کسب و کار ارائه می دهد. در مورد هزینه و سودآوری فعالیت های مختلف اطلاعاتی ارائه نشده است.

مبانی حسابداری موقعیت مالی 
دو مبنای حسابداری وجود دارد:
(۱) مبنای نقدی، و (۲) مبنای تعهدی. 

مبنای نقدی حسابداری 
در این سیستم، ثبت حسابداری بر اساس وجه نقد دریافتی یا نقدی پرداختی انجام می شود. به عبارت دیگر، تراکنش ها تنها زمانی ثبت می شوند که وجه نقد دریافت یا پرداخت شود. درآمدهای کسب شده اما هنوز دریافت نشده (درآمد تعهدی) یا هزینه های انجام شده اما هنوز پرداخت نشده (هزینه های معوقه) به طور کامل در تهیه حساب های نهایی نادیده گرفته می شود. به عنوان مثال، اجاره بهای ماه مهر ۱۳۹۵ در فروردین ۱۳۹۶ پرداخت می شود. این مبلغ در حساب سود و زیان سال ۱۳۹۶ لحاظ می شود، حتی اگر از مزایای آن پرداخت (مسکن) در خود سال ۱۳۹۵ برخوردار باشد. موقعیت مالی 

مبنای تعهدی حسابداری موقعیت مالی 
این سیستم حسابداری سعی می کند اثرات مالی معاملات را در دوره ای که در آن رخ می دهد و نه در دوره ای که مبلغ دریافت یا به شرکت پرداخت می شود، ثبت کند. حسابداری تعهدی “سیستم حسابداری تجاری” نیز نامیده می شود. تشخیص می‌دهد که خرید، فروش و سایر عملیات یک واحد تجاری در طول یک دوره ممکن است با دوره‌ای که طی آن دریافت‌های نقدی و پرداخت‌های نقدی مربوط انجام می‌شود، منطبق نباشد. به عبارت دیگر، تمام درآمدهای یک سال ممکن است به صورت نقدی در آن سال دریافت شده باشد یا خیر. به همین ترتیب، تمام هزینه های انجام شده در یک سال ممکن است در همان سال پرداخت شده باشد یا نباشد. حسابداری تعهدی تلاش می کند تا درآمدها و هزینه ها را به سالی که در آن واقعاً به دست آمده یا متحمل شده اند مرتبط کند. به عنوان مثال، اجاره بهای ماه مهر ۱۳۹۵ در فروردین ۱۳۹۶ پرداخت می شود. طبق اصل تعهدی، به حساب سود و زیان سال ۱۳۹۶ برده می شود نه ۱۳۹۶ . این منطقی تر است زیرا سود پرداخت در سال ۱۳۹۵ انجام می شود و نه در سال ۱۳۹۶ .

تفاوت بین حسابداری تعهدی و مبنای نقدی حسابداری
تفاوت اصلی بین حسابداری تعهدی و مبنای نقدی حسابداری در شناسایی درآمدها، سودها، هزینه ها و زیان ها است. هدف حسابداری تعهدی حسابداری اثرات معاملات و رویدادها تا حدی است که اثرات مالی آنها در دوره هایی که در آن رخ می دهد قابل شناسایی و اندازه گیری باشد. تعدیل های صورت گرفته در حساب های نهایی در رابطه با هزینه های پیش پرداخت (بیمه پیش پرداخت، حقوق پیش پرداخت و غیره)، درآمد پیش پرداخت (اجاره پیش پرداخت، سود پیش پرداخت و غیره)، درآمد کسب شده اما هنوز دریافت نشده است. (بهره دریافتنی، کارمزد دریافتنی و …) بر اساس حسابداری تعهدی می باشد.

گاهی اوقات، یک تجارت ترکیبی از هر دو سیستم فوق را اتخاذ می کند. در این صورت به آن “سیستم ترکیبی یا ترکیبی” می گویند. به عنوان مثال، کسب و کار ممکن است درآمد را بر اساس دریافت نقدی و هزینه ها را بر اساس تعهدی در نظر بگیرد. این محافظه کارانه ترین در نظر گرفته می شود. در عمل، بیشتر شرکت ها مبنای تعهدی حسابداری را تطبیق می دهند.

صاحبان مشاغل می توانند از اطلاعات حسابداری برای انجام تجزیه و تحلیل مالی عملیات تجاری استفاده کنند. اطلاعات حسابداری اغلب دارای ویژگی های کمی و کیفی است. ویژگی های کمی به محاسبه تراکنش های مالی اشاره دارد. ویژگی های کیفی شامل اهمیت درک شده توسط صاحب کسب و کار از اطلاعات مالی است. صاحبان مشاغل اغلب هنگام تصمیم گیری های تجاری به اطلاعات مالی نیاز دارند. اطلاعات نادرست یا نامناسب می تواند تصمیم گیری را مختل کند یا باعث شود صاحبان مشاغل ارزیابی نادرستی در مورد شرکت خود انجام دهند.

برخی از ویژگی های کیفی اطلاعات حسابداری به شرح زیر است:

(۱) قابل درک بودن
اطلاعات حسابداری باید قابل درک باشد. این یک ویژگی کیفی مهم برای صاحبان مشاغل کوچک است. بسیاری از صاحبان مشاغل کوچک سابقه حسابداری قوی ندارند. اطلاعات مالی که بیش از حد فنی هستند یا برای افراد عادی قابل درک نیستند، می توانند برای صاحبان مشاغل بی اثر باشند. صاحبان مشاغل کوچک اغلب از حسابداران حرفه ای برای انجام وظایف مختلف حسابداری استفاده می کنند. صاحبان مشاغل باید حسابداری را انتخاب کنند که بتواند اطلاعات را به روشی آسان و قابل درک تهیه کند. موقعیت مالی 
(۲) سودمندی و مفید بودن
صاحبان مشاغل به اطلاعات حسابداری نیاز دارند که برای تصمیم گیری تجاری در دست اجرا باشد. آنها می توانند صورت های مالی، برنامه های حسابداری، تطبیق ها یا تجزیه و تحلیل هزینه-فایده را درخواست کنند. به عنوان مثال، گزارش های تخصیص هزینه ممکن است اطلاعات کافی را برای صاحبان مشاغل که باید در مورد استخدام کارمندان تصمیم بگیرند، ارائه نکند. تخصیص هزینه معمولاً به اعمال هزینه های تجاری برای کالاها یا خدمات تولید شده توسط شرکت اشاره دارد که ارتباط بسیار کمی با منابع انسانی دارد. صاحبان مشاغل باید اطلاعات حسابداری را با دقت درخواست و بررسی کنند تا مطمئن شوند که مفیدترین اطلاعات را برای فرآیند تصمیم گیری ارائه می دهد.
(۳) مربوط بودن  
اطلاعات حسابداری باید مربوط به یک دوره زمانی خاص باشد یا حاوی اطلاعات مربوط به عملکردهای تجاری فردی باشد. صاحبان مشاغل معمولاً هنگام بررسی اطلاعات مالی تجزیه و تحلیل روند انجام می دهند. تحلیل روند، اطلاعات مالی تاریخی را با اطلاعات دوره حسابداری جاری شرکت مقایسه می کند. اطلاعات تاریخی نامربوط می تواند فرآیند تحلیل روند را به شدت مخدوش کند. به عنوان مثال، بررسی فرآیند تولید برای بودجه نیاز به اطلاعات مرتبط در مورد هزینه مواد برای بودجه دارد.
(۴) قابلیت اطمینان بودن
اطلاعات حسابداری باید قابل اعتماد باشد، به طوری که صاحبان مشاغل می توانند به طور منطقی مطمئن شوند که اطلاعات حسابداری تصویر دقیقی از سلامت مالی شرکت ارائه می دهد. صاحبان مشاغل اغلب از اطلاعات حسابداری برای تأمین مالی خارجی برای کسب و کار خود استفاده می کنند. اطلاعاتی که قابل اعتماد یا دقیق نیستند ممکن است باعث شود وام دهندگان و سرمایه گذاران توانایی مدیریت کسب و کار را زیر سوال ببرند. صاحبان مشاغل همچنین ممکن است با اطلاعات حسابداری ضعیف برای تأمین مالی خارجی تلاش کنند.
(۵) قابل مقایسه بودن
قابلیت مقایسه به صاحبان کسب و کار اجازه می دهد تا اطلاعات حسابداری شرکت خود را در برابر اطلاعات حسابداری یک رقیب بررسی کنند. صاحبان مشاغل از مقایسه برای سنجش میزان عملکرد شرکت هایشان در شرایط خاص بازار استفاده می کنند. مالکان اغلب از شرکت پیشرو یک صنعت برای فرآیند مقایسه استفاده می کنند. این شرکت ها معمولاً کارآمدترین و مؤثرترین عملیات تجاری را دارند. اطلاعات غیرقابل مقایسه حسابداری می تواند این فرآیند را دشوار کند. به عنوان مثال، صاحبان مشاغل باید تهیه صورت های مالی را طبق اصول استاندارد حسابداری در نظر بگیرند. سپس صورت ها را می توان با استاندارد مالی سایر شرکت ها که به روشی مشابه تهیه شده است مقایسه کرد. موقعیت مالی 
(۶) قابلیت تطابق ( اصل تطابق )
سازگاری به نحوه ثبت اطلاعات مالی توسط صاحبان مشاغل و حسابداران در دفتر کل یک شرکت اشاره دارد. صاحبان مشاغل باید اطمینان حاصل کنند که تراکنش های مالی به همین صورت انجام می شود. خرید موجودی کالا باید مانند دیروز، امروز و فردا ثبت شود. این به شرکت‌ها کمک می‌کند تا سوابق تاریخی دقیقی ایجاد کنند و میزان حساب‌های مالی یا ورودی‌های دفتر روزناکه موجود در دفتر کل خود را محدود کنند. موقعیت مالی 

کارکرد ها و توابع حسابداری شامل ایجاد سوابق مالی معاملات تجاری، جریان های مالی، فرآیند ایجاد ثروت در یک سازمان و موقعیت مالی یک کسب و کار در یک لحظه خاص از زمان است. پیشرفت و شهرت هر کسب و کار بزرگ یا کوچک بر اساس پایه های مالی سالم ایجاد می شود. تعدادی از طرفین وجود دارند که به اطلاعات حسابداری مربوط به یک تجارت علاقه مند هستند. حسابداری مالی اطلاعات مالی مربوط به کسب و کار را به طرف های مختلف مخابره می کند. حسابداری مالی اطلاعاتی را در مورد وضعیت یک کسب و کار و نتایج عملیات آن ارائه می دهد.

در اینجا کارکرد های حسابداری آمده است:

(۱) ثبت و ضبط کردن
این وظیفه اساسی حسابداری است. این امر اساساً نه تنها به این موضوع توجه دارد که تمام معاملات تجاری با خصوصیات مالی در واقع ثبت می شوند، بلکه به طور منظم ثبت می شوند. ضبط در کتاب “ژورنال” انجام شده است.
(۲) طبقه بندی 
طبقه بندی به تجزیه و تحلیل سیستماتیک داده های ثبت شده، با در نظر گرفتن گروه بندی تراکنش ها یا ورودی های یک ماهیت در یک مکان مربوط می شود. کار طبقه بندی در کتابی به نام “دفتر” انجام شده است.
(۳) تخلیص و خلاصه کردن
این شامل ارائه داده های طبقه بندی شده به شیوه ای است که برای کاربران نهایی داخلی و خارجی صورت های حسابداری قابل درک و مفید باشد. این فرآیند منجر به تهیه صورت‌های زیر می‌شود: (۱) تراز آزمایشی، (۲) صورت درآمد (۳) ترازنامه.
(۴) تجزیه و تحلیل و تفسیر
این کارکرد نهایی حسابداری است. داده های مالی ثبت شده به گونه ای تجزیه و تحلیل و تفسیر می شوند که کاربران نهایی بتوانند در مورد وضعیت مالی و سودآوری عملیات تجاری قضاوت معناداری داشته باشند. همچنین از داده‌ها برای تهیه برنامه‌های آتی و چارچوب‌بندی سیاست‌های اجرای چنین برنامه‌هایی استفاده می‌شود.
(۵) برقراری ارتباط
اطلاعات حسابداری پس از تجزیه و تحلیل و تفسیر معنادار باید به شکل و روش مناسب در اختیار شخص مناسب قرار گیرد. این امر از طریق تهیه و توزیع گزارش های حسابداری انجام می شود که علاوه بر صورت سود و زیان معمول و ترازنامه، اطلاعات تکمیلی به صورت نسبت های حسابداری، نمودارها، نمودارها، صورت جریان وجوه و غیره را شامل می شود.

با توجه به اینکه تجارت یک سری معاملات دارد. نمی توان تمام معاملاتی را که در یک دوره زمانی انجام شده اند به خاطر آورد و اثر خالص همه این معاملات یعنی سود یا زیان را محاسبه کرد. از این رو نیاز به حسابداری احساس می شود. و همچنین اطلاعات مربوط به شرکت تجاری برای استفاده داخلی و خارجی مورد نیاز است. برای به دست آوردن اطلاعات مورد نیاز، ثبت سیستماتیک ضروری است. از طرفی مزایای بسیاری از یک سیستم حسابداری به درستی نگهداری می شود که گروه های زیادی از مردم مانند مالکان، مدیریت، وام دهندگان، طلبکاران، سرمایه گذاران، مقامات مالیاتی، کارکنان و غیره به اطلاعات حسابداری علاقه مند هستند.
تغییرات در محیط اقتصادی و پیچیدگی روزافزون عملکرد مدیریت، زمینه های تخصصی حسابداری مانند حسابداری مالی، حسابداری بهای تمام شده و حسابداری مدیریت را به وجود آورده است. که در اینجا به مختصری درباره این زمینه ها توضیح دادیم و در ادامه بیشتر در باره این زمینه ها خواهیم پرداخت با ما همراه باشید.