نیاز به رعایت اصول پذیرفته شده حسابداری

با سلام خدمت علاقه مندان به حسابداری امروز می خواهیم درباره قوانین و اصولی که در حسابداری مالی هستند و باید رعایت کرد بحث میکنیم .

همانطور که پیداست این اصول به عنوان چراغ راه حسابداری می باشند و راهنمایی استاندارد لازم برای دستیابی به ارتباط موثر را ارائه می دهند.

به عنوان مثال، فرض کنید یک سازمان گزارش‌دهنده با عدم اطمینان (مانند یک دعوای قضایی) مواجه شده و اکنون در حال آماده‌سازی اطلاعات مالی برای به تصویر کشیدن واقعیت آن رویداد است.

وقتی حسابدار مالی با پیچیدگی مواجه می شود، چگونه می داند که چه دستورالعمل های گزارشگری را باید دنبال کند؟

چگونه یک تصمیم گیرنده به اطلاعات گزارش شده نگاه می کند که از چه دستورالعمل های گزارشگری پیروی کرده است؟

مجموعه قابل توجهی از اصول عمومی پذیرفته شده حسابداری در طول چندین دهه در جهان ایجاد شده است تا راهنمایی و استانداردسازی معتبر برای حسابداری مالی ارائه دهد. زمانی که حسابدار با یک مشکل گزارش دهی، مانند یک دعوای قضایی مواجه می شود، با رجوع به استانداردهای حسابداری وضع شده یک راه حل مناسب دست می یابد، راه حلی که منجر به ارائه منصفانه شود. اگر هم حسابدار و هم تصمیم گیرنده این استانداردها را درک کنند، حتی پیچیده ترین اطلاعات مالی را می توان با موفقیت منتقل کرد. یک شباهت مناسب را می توان به تصویر کشید و ارتباط برقرار کرد.

بنابراین، اطلاعات مالی که باید توسط یک سازمان در قالب صورت های مالی گزارش شود، بر اساس استانداردهای حسابداری تهیه شده باشند.

اگرچه برخی از عناصر استانداردهای حسابداری تقریباً در طول تاریخ مورد استفاده قرار گرفته اند، بسیاری از این قوانین و اصول نسبتاً جدید هستند – اغلب در بیست تا سی سال گذشته توسعه یافته اند. اصول حسابداری با توجه به تغییر ماهیت کسب و کار و بروز مسائل، مشکلات و راه حل های جدید به سرعت تکامل می یابند. تغییرات نسبتاً مهمی در استانداردهای حسابداری تقریباً هر چند سال رخ می دهد.

وجود استانداردهای حسابداری به این معنی است که یک تجارت در کلیه شرکت ها و واحد های اقتصادی اطلاعات را تقریباً به همان شیوه و بطور یکسان محاسبه می کنند.  به دلیل این استانداردسازی، هر تصمیم گیرنده ای که دانش کافی از حسابداری مالی داشته باشد باید بتواند اطلاعات مالی ارائه شده طیف گسترده ای از شرکت ها را درک کند. همه آنها به یک زبان صحبت می کنند. به زبان ساده، استانداردهای حسابداری سازمان ها و سایر طرف ها را قادر می سازد تا با موفقیت ارتباط برقرار کنند

بطور فرض یک روش استاندارد برای حسابداری سود و زیان در مشاغل عمومی وجود دارد که به سرمایه گذاران اجازه می دهد ببینند که یک شرکت دولتی چگونه پول خود را مدیریت می کند. این شفافیت چیزی است که به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد تا مشاغل متفاوتی را مقایسه کنند.

چهار اصطلاح اساسی موجود در حسابداری مالی اصول پذیرفته شده حسابداری

تسلط به کامل از حسابداری مالی و استانداردهای حسابداری یک تلاش ارزشمند می باشد ، به خصوص اگر فردی امیدوار باشد که در تجزیه و تحلیل کسب و کار یا سازمان های دیگر موفق شود.

مطالعه هر زبان معمولاً با اصطلاحات اولیه شروع می شود. این موضوع درباره حسابداری هم وجود دارد به اینصورت که نقطه ورود مناسبی برای کاوش در حسابداری مالی است.

چهار اصطلاح اساسی در اینجا معرفی خواهد شد. دانستن این کلمات برای درک حسابداری ضروری است زیرا آنها به عنوان پایه و اساس بخش قابل توجهی از اطلاعات مالی ارائه شده توسط هر کسب و کار یا سازمان دیگری عمل می کنند.

•  دارایی ها
•  بدهی ها
•  درآمدها
•  هزینه ها

هزاران کلمه و مفهوم در حسابداری مالی یافت می شود. با این حال، هیچ اصطلاحی برای یک درک جامع مهمتر از این چهار اصطلاح نیست. تقریباً تمام بحث های مربوط به گزارشگری مالی، چه عملی یا نظری، به یک یا چند مورد از این کلمات بازمی گردد.

اولین عبارت ارائه شده در اینجا “دارایی” است. آیا دارایی یک مفهوم حسابداری پیچیده است؟ چه اطلاعات کلی با اصطلاح “دارایی” به تصمیم گیرنده منتقل می شود؟

دارایی اصول پذیرفته شده حسابداری

آیا دارایی یک مفهوم حسابداری پیچیده است؟

چه اطلاعات کلی با اصطلاح “دارایی” به تصمیم گیرنده منتقل می شود؟

به بیان ساده، یک دارایی یک مزیت اقتصادی آتی است که یک سازمان یا مالک آن است یا آن را کنترل می کند.

دارایی ها مزایای اقتصادی آتی هستند که تحت مالکیت یا کنترل یک سازمان هستند. دارایی ها معمولاً شامل پول نقد، موجودی، زمین، ساختمان و تجهیزات می شود.

اگر مشتری وارد یکی از فروشگاه های خرده فروشی آن شرکت شود، بسیاری از دارایی ها به راحتی قابل تشخیص است. خود ساختمان ممکن است متعلق به شرکت باشد و یک مزیت اقتصادی احتمالی در آینده ایجاد می کند. سایر دارایی‌های قابل مشاهده احتمالاً شامل صندوق‌ها، پول نقد نگهداری شده در آن ماشین‌ها، کالاهای موجود از غذای کودک گرفته تا کلم بروکلی تا دستمال کاغذی (معمولاً به عنوان موجودی در حسابداری مالی نامیده می‌شود)، یخچال‌ها، چرخ‌های خرید، کامیون‌های تحویل، و قفسه‌ها و ویترین ها هر یک از این دارایی ها به پیشرفت شرکت در آینده کمک می کند.

همه تصمیم گیرندگانی که سلامت مالی یک سازمان را ارزیابی می کنند باید کاملاً علاقه مند به یادگیری در مورد دارایی های آن باشند زیرا این مانده ها منعکس کننده منابع اقتصادی موجود در زمان حاضر هستند. این اطلاعات ارزشمندی است.

بدهی

اصول پذیرفته شده حسابداری

آیا بدهی ها معادل بدهی های پولی هستند؟

یک تعریف رسمی تر از یک بدهی این است که این بدهی قربانی احتمالی آینده منافع اقتصادی ناشی از تعهدات فعلی است، اما برای پوشش در اینجا، بدهی ها قطعاً می توانند به عنوان بدهی های سازمان در نظر گرفته شوند.

بدهی ها بدهی های واحد گزارشگر هستند، مانند حقوق قابل پرداخت، اجاره بها قابل پرداخت و یادداشت های پرداختنی. ارقام درآمد نشان دهنده افزایش خالص دارایی های یک شرکت (دارایی های آن منهای بدهی های آن) است که با فروش کالا یا خدمات ایجاد می شود.

مجموع بدهی ۱۱ میلیارد ریالی افشا شده توسط شرکتی احتمالاً شامل (۱) مبالغ بدهکار به فروشندگانی است که کالاهای خود را به فروشگاه‌های شرکت عرضه می‌کنند، (۲) یادداشت‌های ناشی از بانک‌ها در نتیجه وام، (۳) تعهدات مالیات بر درآمد، و (۴) موجودی هایی که باید به کارکنان، شرکت های خدمات شهری، آژانس های تبلیغاتی و مانند آن پرداخت شود. میزان چنین بدهی هایی که توسط بسیاری از مشاغل گزارش می شود می تواند خیره کننده باشد.

در حسابداری مالی، یک شرکت دارایی‌های خود را گزارش می‌کند که منافع اقتصادی آتی است، مانند ساختمان‌ها، تجهیزات و وجه نقد. بدهی ها (بدهی ها) نیز در اطلاعات مالی در حال افشا گنجانده شده است. هر دوی این اصطلاحات نسبتاً ساده به نظر می رسند. سومین اصطلاح اساسی که در حال حاضر مورد بحث قرار می گیرد – درآمد – اصطلاحی است که در ابتدا کمی واضح به نظر می رسد.

درآمد

اصطلاح “درآمد” اندازه گیری تأثیر مالی بر یک شرکت است که از یک فرآیند خاص حاصل می شود. این فرآیند فروش است.

درآمدها رگ حیات هر سازمانی است. بدون ورود وجه نقد یا مطالبات ناشی از فروش، یک شرکت نمی تواند برای مدت طولانی وجود داشته باشد.

مشتری وارد یک فروشگاه مواد غذایی  می شود و برای خرید اقلامی مانند کلوچه، خمیر دندان، کاهو و شیر ۲۰۰.۰۰۰ ریال می پردازد. این شرکت دارایی، احتمالاً یک اسکناس ۲۰۰.۰۰۰ ریال دریافت می کند. این ۲۰۰.۰۰۰ ریال ورودی دارایی به شرکت از فروش حاصل می شود و درآمد نامیده می شود.

درآمد یک دارایی نیست. این معیاری است برای افزایش دارایی خالص شرکت که از فروش موجودی و خدمات حاصل می شود. همانطور که با جزئیات بیشتر در مورد بحث خواهد شد، برای اهداف گزارش دهی، این فروش ها باید ناشی از عملیات اصلی یا مرکزی کسب و کار باشد. بنابراین، برای شرکت کوکاکولا، درآمد حاصل از فروش نوشابه است. فروش های حاصل از بخش های غیرمرکزی عملیات شرکت (مثلاً ممکن است واگذاری یک قطعه زمین) به روشی متفاوت گزارش شود.

در تمام روزهای سال، این شرکت به مشتریان فروش می‌دهد و پول نقد، چک یا پرداخت‌های کارت اعتباری را می‌پذیرد. رقم درآمد گزارش شده صرفاً مجموع کل فروش های انجام شده در طول دوره است که به وضوح اطلاعات مربوط به هر تصمیم گیرنده ای است که تلاش می کند چشم انداز مالی این شرکت را تعیین کند.

هزینه

“هزینه” آخرین مورد از چهار اصطلاح اساسی حسابداری باشد که در این مرحله معرفی شده است. شرکت الف در سال ۱۳۹۵ مجموع ۴۳ میلیارد ریال هزینه را گزارش کرد. ظاهراً این رقم اطلاعات ضروری است که به ترسیم طرح مناسبی از شرکت کمک می کند.

هزینه چیست؟

هزینه عبارت است از خروج یا کاهش در دارایی های خالص که توسط یک سازمان به امید ایجاد درآمد انجام شده است.  پول نقد (یک دارایی) با آن مقدار کاهش یافت و این هزینه متحمل شد زیرا شرکت آن افراد را برای کمک به ایجاد درآمد استخدام کرد.

هزینه عبارت است از کاهش در دارایی های خالص که توسط یک شرکت به امید ایجاد درآمد متحمل می شود. هزینه هایی که اکثر شرکت ها متحمل می شوند طیف کاملی از اجاره و حقوق گرفته تا بیمه و برق را شامل می شود.

همین منطق کلی را می توان در ثبت هزینه بیمه، هزینه اجاره، هزینه تبلیغات، هزینه آب و برق (مانند آب و برق) و بسیاری از هزینه های مشابه دیگر اعمال کرد.

از برخی جهات، هزینه ها برعکس درآمدهایی هستند که ورودی ها یا افزایش دارایی های خالص ایجاد شده توسط فروش را اندازه گیری می کنند. ارقام هزینه منعکس کننده جریان خروجی یا کاهش خالص دارایی های متحمل شده به امید ایجاد درآمد است.

نتیجه گیری

در اینجا ما سعی کردیم که درباره اصطلاحات مهم حسابداری توضیح دهیم همانطور که مشاهده کردید دانش قوی از اصطلاحات اساسی حسابداری برای برقراری ارتباط موفق در گزارشگری اطلاعات مالی ضروری است. چهار اصطلاح یک هسته اساسی را فراهم می کند که بیشتر فرآیند حسابداری بر اساس آن ساخته می شود. :

• دارایی منافع اقتصادی آتی که تحت مالکیت یا کنترل شرکت گزارشگر است، مانند موجودی، زمین یا تجهیزات.
• بدهی یک قربانی اقتصادی احتمالی در آینده یا به عبارت ساده، یک بدهی.
• درآمد اندازه گیری جریان ورودی یا افزایش خالص دارایی های تولید شده توسط فروش انجام شده توسط یک شرکت. این انعکاس مبالغ وارد شده به شرکت توسط فرآیند فروش در یک دوره زمانی مشخص است.
• هزینه اندازه گیری خروج یا کاهش در دارایی های خالص ناشی از تلاش شرکت برای ایجاد درآمد و شامل هزینه هایی مانند هزینه اجاره، هزینه حقوق و هزینه بیمه است.