ارزش افزوده سهامداران چیست؟

ارزش افزوده سهامداران  معیاری از سود عملیاتی است که یک شرکت بیش از هزینه های تامین مالی یا هزینه سرمایه خود تولید کرده است. محاسبه اساسی سود عملیاتی خالص پس از کسر مالیات منهای هزینه سرمایه است که بر اساس میانگین موزون هزینه سرمایه شرکت است.

مفهوم اصلی و زیربنایی تشکیل دهنده‌ ارزش سهام سهامداران آن است که یک شرکت تنها زمانی به ارزش سهام سهامدارانش می‌افزاید که سود آن فراتر از هزینه‌هایش باشد. وقتی میزان ارزش سهام سهامداران مشخص شد، می‌توان اهداف رشد و توسعه‌ بیشتر را تعیین کرد و می‌توان از ارزش سهام سهامداران به عنوان معیاری برای مدیریت عملکرد استفاده کرد.

اقلام کلیدی
– ارزش افزوده سهامداران معیاری از سود عملیاتی است که یک شرکت بیش از هزینه های تامین مالی یا هزینه سرمایه خود تولید کرده است.
– فرمول ارزش افزوده سهامداران که بر اساس سود عملیاتی است و پس انداز مالیاتی ناشی از استفاده از بدهی را حذف می کند.
– یک نقطه ضعف اصلی ارزش افزوده سهامداران این است که محاسبه آن برای شرکت های خصوصی دشوار است.

ارزش افزوده سهامداران چگونه کار می کند
برخی از سرمایه گذاران ارزشی از به عنوان ابزاری برای قضاوت در مورد سودآوری و کارایی مدیریت شرکت استفاده می کنند. این خط تفکر با مدیریت مبتنی بر ارزش مطابقت دارد، که فرض می‌کند مهم‌ترین توجه یک شرکت باید به حداکثر رساندن ارزش اقتصادی برای سهامدارانش باشد.

ارزش سهامداران زمانی ایجاد می شود که سود یک شرکت از هزینه های آن بیشتر شود. اما بیش از یک راه برای محاسبه این وجود دارد. سود خالص معیار تقریبی ارزش افزوده سهامداران است، اما هزینه های تامین مالی یا هزینه سرمایه را در نظر نمی گیرد. ارزش افزوده سهامداران (SVA) نشان دهنده درآمدی است که یک شرکت بیش از هزینه های تامین مالی خود به دست آورده است.

ارزش افزوده سهامداران دارای چندین مزیت است. فرمول ارزش افزوده سهامداران که بر اساس سود عملیاتی است و پس انداز مالیاتی ناشی از استفاده از بدهی را حذف نمی کند. این امر تأثیر تصمیمات تأمین مالی بر سود را حذف می کند و امکان مقایسه سیب به سیب شرکت ها را بدون توجه به روش تأمین مالی آنها فراهم می کند.

NOPAT همچنین موارد غیرعادی را مستثنی می کند و بنابراین معیار دقیق تری نسبت به سود خالص توانایی یک شرکت برای ایجاد سود از عملیات عادی خود است. اقلام فوق‌العاده شامل هزینه‌های تجدید ساختار و سایر هزینه‌های یکباره است که ممکن است به طور موقت بر سود شرکت تأثیر بگذارد.

فرمول ارزش افزوده سهامداران (SVA)

SVA=NOPAT–CC

جایی که:
NOPAT= سود عملیاتی خالص پس از کسر مالیات
CC=هزینه سرمایه

ارزش افزوده سهامداران در سرمایه گذاری ارزش
محبوبیت ارزش افزوده سهامداران در طول دهه ۱۹۸۰ به اوج خود رسید، زیرا مدیران شرکت ها و هیئت مدیره به دلیل تمرکز بر منافع شخصی یا شرکتی به جای تمرکز بر سهامداران تحت نظارت قرار گرفتند. ارزش افزوده سهامداران دیگر مورد توجه جامعه سرمایه گذاری قرار نمی گیرد.
سرمایه گذاران ارزشی که بر ارزش افزوده سهامداران تمرکز می کنند، بیشتر نگران بازدهی کوتاه مدت بالاتر از میانگین بازار هستند تا بازده بلندمدت. این مبادله در مدل ارزش افزوده سهامداران ضمنی است، که شرکت ها را به دلیل متحمل شدن هزینه های سرمایه در تلاش برای گسترش عملیات تجاری مجازات می کند. منتقدان مخالفت می کنند که این سرمایه گذاران ارزشی شرکت ها را به سمت تصمیم گیری های کوته بینانه سوق می دهند تا اینکه بر رضایت مشتریان خود تمرکز کنند.

به یک معنا، سرمایه گذارانی که بر ارزش افزوده سهامداران تمرکز می کنند اغلب در واقع به دنبال ارزش افزوده نقدی هستند. شرکت هایی که از طریق عملیات خود پول نقد زیادی تولید می کنند می توانند سود سهام بیشتری بپردازند یا سود کوتاه مدت بیشتری نشان دهند. با این حال، این تنها یک اثر تقریبی بهره‌وری واقعی یا خلق ثروت است.

سرمایه گذاری های واقعی اغلب به مخارج سرمایه ای شدید و زیان های کوتاه مدت نیاز دارند. این امر به ویژه در عصر دیجیتال کنونی که توسط نوآوری و سرمایه گذاری سنگین در فناوری و آزمایش هدایت می شود، صادق است. مفهوم جدیدی به نام مقیاس پذیری رعد و برق می تواند به عنوان مخالف ارزش افزوده سهامداران در نظر گرفته شود، زیرا هیچ توجهی به ضررهای کوتاه مدت و تمام توجه به ایجاد ارزش بلند مدت ندارد.

سهامداران همیشه از شرکت هایشان می خواهند که بازدهی خود را به حداکثر برسانند، سود سهام بپردازند و سود نشان دهند. سرمایه گذاران ارزشی می توانند با تمرکز بر و عدم در نظر گرفتن پیامدهای بلندمدت سرمایه گذاری مجدد مجدد، کوته بین شوند.

محدودیت های ارزش افزوده سهامداران
یکی از معایب اصلی ارزش افزوده سهامداران این است که محاسبه آن برای شرکت های خصوصی دشوار است. که مستلزم محاسبه هزینه سرمایه، از جمله هزینه حقوق صاحبان سهام است. این برای شرکت هایی که خصوصی هستند دشوار است.

مزایا تجزیه و تحلیل ارزش سهام سهامداران:
• دربرگیرنده‌ یک نگرش مالی بلند مدت است که بر مبنان آن می‌توان مبنایی را برای اتخاذ تصمیمات استراتژیک در نظر گرفت؛
• دربرگیرنده‌ یک رویکرد عمومی است که هدف آن تعیین تفاوت‌ها در سیاست‌های حسابداری شرکت‌ها نیست. بنابراین می‌توان از آن در ابعاد فرابخشی و حتی بین‌‌المللی استفاده کرد؛
• سازمان را وادار می‌کند تا بر آینده‌ خود و مشتریانش به ویژه ارزش جریانات نقدی تمرکز کند.
دیگر معیارها مبتنی بر هزینه‌ها هستند که ارتباط اندکی با درآمد اقتصادی به دست آمده در طول این مدت دارند.

معایب تجزیه و تحلیل ارزش سهام سهامداران:
• برآورد دقیق جریانات نقدی آتی که یکی از عناصر کلیدی تجزیه و تحلیل ارزش سهام سهامداران است، می‌تواند کاری بسیار دشوار باشد. برآوردهای نادرست می‌توانند به تصمیمات استراتژیک بر مبنای آمار غلط و گمراه‌کننده بیانجامند.
• تدوین و اجرای رویکرد تجزیه و تحلیل ارزش سهام سهامداران، می‌تواند فرآیندی بلند مدت و پیچیده باشد.
• متقاعد کردن مدیران نسبت به تجزیه و تحلیل ارزش سهام سهامداران، کاری دشوار است.
• مدیریت تجزیه و تحلیل ارزش سهام سهامداران نیازمند اطلاعاتی بیشتر از آنچه می‌باشد که از طریق معیارهای معمول محقق می‌شود.

نتیجه گیری

در این مقاله به نکاتی درباره ارزش افزوده سهامداران و یک سری موارد مرتبط با کار حسابداری توضیح دهیم. با به انتها رسیدن این مطلب، شما بینندگان عزیز می توانید برای مشاهده و خواندن دیگر مقالات در این زمینه به صفحه مقالات مراجعه کنید. و همچنین  در ادامه مطالب بعدی بیشتر درباره موضوعات خاص مشاغل و مطالب مرتبط با حسابداری صحبت خواهیم کرد با ما همراه باشید.